Fly4free.pl

Przesłał nam nawet kilka kawałków muzyki berberyjskiej :) Po kolacji posiedzieliśmy trochę przy ognisku


A potem wdrapaliśmy się na najwyższą wydmę, z której widać było nawet światła Merzougi i inne obozowiska. Widok mega! Następnie nasz berber złapał mnie i koleżankę za nogawki przy kostkach i ściągnął na tyłkach z wydm w dół :lol: Noo chociaż powrót był o wiele szybszy :lol:
Gdzieś ok.24:00-01.00 poszliśmy spać, ale ustawiliśmy sobie budziki na 3:30 kiedy księżyć miał już zajść i można było podziwiać rozgwieżdżone niebo - i tak też było :)
(do satysfakcjonujących zdjęć trochę niestety mi zabrakło, nie tylko sprzętu, ale i umiejętności :( ale coś tam wyszło)


Tutaj jeszcze przy świetle księżyca


Noc była dość zimna, było jedynie kilka stopni, my ubrani w bluzy, dresy i kurtki i w dodatku każdy pod 4 grubaśnymi kocami - i chwilę zeszło żeby się zagrzać pod nimi. Jakby się kto pytał to toaleta była "na kota", czyli w piach do kuwetki zakopujemy :P
Wschód słońca byl niezwykle spektakularny, najpierw niebo przybrało całą paletę barw, a później wschodzące słońce zaczęło oświetlać kolejne wydmy na złoto, piękna sprawa!
Akurat trwał okres godowy wielbłądów, jak widać jeden poczuł za dużą mietę i trochę się oddalił mimo podwiązanego kolana ;)


Nasz obóz




Berber whisky w takim klimacie smakuje jeszcze lepiej :)








Powrót był trochę bolesny, ale jakoś dotarliśmy ;)




No raczej za przejażdżką wielbłądem nie będę tęskniła :P Ale wycieczka na pustynię - widoki wieczorem, w nocy, rano to mistrzostwo świata, polecam koniecznie! :)


cdn.@‌cccc‌ dziękuję bardzo :) cieszę się, że się podoba :)Troszkę wstyd, ale piszę dalej :oops: :D Mam jednak nadzieję dokończyć tę relację 8-)

Hmm na czym to ja skończyłam :D aa ok - wyjeżdżamy z Merzougi i kierujemy się w stronę Fezu i Szafszawanu. Plan jest taki, aby dojechać chociaż do Fezu. Do samego Fezu mamy ok. 460km, co według obliczeń google maps powinno nam zająć ok. 7h :? Droga jest spokojniejsza, mniej górzysta, chociaż nadal możemy podziwiać równie piękne krajobrazy - w tym ogromne wąwozy, rozległe doliny i niesamowite jeziora.













Po drodze oczywiście obowiązkowy postój na pyszne marokańskie jedzenie - tym razem zamiast tajina - brochette, polecone przez naszego kierowcę z Merzougi kawałki marynowanego mięsa (kurczaka, wołowiny lub jagnięciny), świetnie przyprawione - polecam! Udało mi się namierzyć, gdzie jedliśmy - Restaurant Diafa w miejscowości Midelt - tanio i smacznie :) Takie talerzyki kosztowały kilkanaście zł:



Czasem droga była prosta jak przysłowiowy drut, a czasem wiła się hen daleko i mogliśmy zobaczyć, którędy będziemy jechać za jakieś 15 czy 20 minut ;)



Do Fezu dotarliśmy dopiero późnym popołudniem i postanowiliśmy przenocować gdzieś przy wylotówce na północ i rano ruszyć do Szafszawanu, do którego było jeszcze ok.200km. Niestety w Fezie dość długo szukaliśmy noclegu i straciliśmy sporo czasu, ale w końcu znalazło się dla nas miejsce w Ibis Budget - 400mad/pokój ze śniadaniem (słabym zresztą). Rano wyjechaliśmy do Szafszawanu, łapiąc po drodze pierwszą i jedyną na szczęście kontrolę policji ('nieee, ten Symbol tyle nie pojedzie' :D ) Obyło się bez mandatu ;)

Widoki trochę się zmieniły - góry i wąwozy zastąpiły pola i blade pagórki, a zamiast wielbłądów pojawiały się osiołki.













W Szafszawanie dość łatwo znaleźliśmy parking dla naszej 'bestii' :lol: i poszliśmy zostawić bagaże w hostelu, który zabookowaliśmy nudząc się w Ibisie dzień wcześniej ;) Był to hostelik w typowo marokańskim stylu o nazwie Dar Antonio, w którym za 2 pokoje ze wspólną łazienką zapłaciliśmy 50euro (bez śniadania).Pokoje były bardzo przyjemne :)









Szafszawan (Chefchaouen) był drugim miejscem, do którego (oprócz pustyni obok Merzougi) ciągnęło mnie w Maroku najbardziej. Szafszawan, czyli błękitne miasto położone w górach Rif - miasto, w którym "trudno odróżnić, gdzie kończy się niebo, a zaczyna ziemia" ;)



Skąd ten niebieski kolor? Szukając o nim informacji natknęłam się na legendę, zgodnie z którą niebieski odcień budynków to sprawka jednego z władców Szafszawanu, który nie znosząc wszelkiego robactwa rozkazał pomalować miasto na błękitny kolor, którego z kolei nie znoszą owady. Bardziej przyziemna wersja pochodzenia niebieskiego koloru budynków w Szafszawanie zrzuca "winę" na żydowskich mieszkańców miasta, którzy tak właśnie zaczęli malować swoje domy od początków XX w., by "zatrzeć granicę między ziemską egzystencją a niebem". Kolejne wytłumaczenie to po prostu chęć odstraszenia przez mieszkańców "zła", gdyż kolor niebieski jest synonimem spokoju i ładu.

Szafszawan jest trochę magiczny, nie ma co ukrywać - i to nie tylko dzięki sprzedawanemu na każdym kroku haszyszowi, który uprawiany jest na zboczach pobliskich gór ;) Błękitne uliczki i zaułki potrafią wciągnąć i zauroczyć. Zresztą zobaczcie sami :)















W Szafszawanie niespecjalnie trzeba mieć jakiś konkretny plan zwiedzania, wystarczy po prostu zgubić się w jego uliczkach, jednak warto trafić na jego główny plac - Uta el Hammam, czyli Plac Gołębi, przy którym znajduje się meczet i dostępna do zwiedzania kazba.





Z jej wieży rozpościera się przyjemny widok na miasto.



A wieczorem? Wieczorem jest równie pięknie :)







A na kolację zostajemy dość mocno nagabywani, np. tekstami w stylu "free herbata" czy "dobra dobra zupa z bobra" :lol: No i tym sposobem siadamy w jednej z wielu knajpek na placu Gołębi ;)

Rano zjadamy standardowe śniadanie (również na głównym placu), czyli świeży sok, naleśniki lub tosty i berber whisky ;) za ok. 100-120mad. A towarzyszą nam malutkie, trochę upierdliwe kotki.. (wchodzą nawet na stół)



Jeszcze krótki spacer..